Sot u mblodhëm të gjithë.., ne poetët.
Ashtu,siç mblidhen në koshere,bletët.
Na mblodhe,gjithë ne poetët Jonianë.
Për ty poeti Agim, recituam,qeshëm, qamë!
Ti ishe mes nesh i qeshur, ashtu si dikur.
S’e di,pse sot të kishte rënë gjithë ai nur!
I heshtur,me atë buzëqeshjen në fytyrë !
Poeti i rubairave, poeti me shpirtin e dlirë!
Sikur ishe gjallë,i ëmbël si krem karamel.
Secilit do t’i thoshje”Ke ardhur o”kriminel”?!
Me këtë shprehje, qemë mësuar një jetë!
Ndaj dhe kur s’na e thoshje,ta thonim vetë !
Agim Mato, shtypshkronjën,se mendoj pa ty.
Ndaj o miku im,ca pika loti,më bien ndër sy.
Këtu,është fryma jote,janë sytë e tu ëndërrues,
Zemra jote e ngrohtë,është shpirti yt krijues!
Sot,je mes nesh,i gjallë siç ishe në jetë,poet.
Dashuria e vargut tënd,e mbush plot një det.
Vargjet e tua, askush s’i lidhi dot me zinxhirë.
Si pëllumat e Paqes,ato fluturuan në hapësirë!
Na mblodhe të gjithë sot Agim,poeti Jonian.
Poezia juaj,është më e madhe se një oqean.
Poetët flasin me vargje dhe kur s’janë gjallë.
Saranda sot sikur thoshte”U shërove o djalë”?
O poeti Agim Mato,i thjeshti, i urti, e i miri njeri.
Muajt do kalojnë shpejt,do vijë Tetori përsëri.
Në qiellin e poezisë, ti do të ndrish si meteor!
Erdha unë miq poetë, do të thuash në cdo Tetor!
Eduard Veli
