Jeta e njeriut, varësisht si jetohet, mund të jetë dhe një histori për t’u rrëfyer për brezat. Koçi Vasi të tillë e kishte. Familja e tij u vendos në këtë qytet-det pas Luftës së Parë Botërore, pasi u kthyen nga emigracioni në Turqi e Amerikë. Ndaj, në Sarandë ata ndërtuan jetën e tyre duke punuar në dy hotele, “Bella Venecia” dhe “Hotel Palas”, si dhe në një kafene në qendër të qytetit.
Kjo familje vinte ng Nivani i Zagorisë, një krahinë e thellë por dhe e bukur, me histori, kulturë dhe e shquar për patriotizëm.
Pushtimi italian i Sarandës bëri që të dy vëllezërit Koçi do provonin dhe burgun, arrestuar nga italianët.Koçi figuron në dokumentet sekrete te kuesturës italiane si një person i rrezikshëm. Pas daljes nga burgu ku qëndruan disa muaj, më 5 qershor 1943 doli partizanë në çetën “Çamëria” më vonë në batalioni “Çamëria”, po në qershor 1943, Koçi bëhet pjesë e çetës “At Staf Melani” dhe më vonë pjesëtar i brigadës së VIII Sulmuese, krijuar në Çarok, Sheper të Zagorisë më 25 prill 1944, në batalionin e parë që mbante emrin e Heroit te Popullit, Themo Vasit, kushëri i tij.
Më pas ai inkuadrohet në Brigadën e XI Sulmuese, e cila e zhvillonte aktivitetin luftarak në Veri të shqipërisë. Në vitin 1946 dhe me pas shkoi si ushtarak në Artilerinë Bregdetare në Durrës, deri në vitin 1949 ku dhe u lirua nga kjo detyrë dhe u kthye në qytetin e tij të lindjes, në Sarandë.(Sinkron Koçi)
Punoi si magazinier në ndërmarrjen tregtare, si shef llogarie në ndërmarrjen e peshkimit, në Portin Detar, në Arken e Kursimit dhe në PTT.
Koçi Vasi ka bërë një jetë të gjallë aktive në vitet ’50, duke qenë madje promotor i jetës sportive në Sarandë, para se të jetë dhe i jetës skenike. Pasi u lirua si ushtarak në vitin 1949. Ai u aktivizua në të gjitha aktivitetet sportive dhe kulturore të organizuar në një shoqatë sportive që quhej “Sport – Art”. Ai ka qenë pjesëtar i shoqatës së futbollit “Puna” që më vonë mori emrin “Buthrot”, duke zhvilluar shumë ndeshje me Delvinën, Gjirokastrën dhe Përmetin.
Për afërsisht 15 vjet, Koçi ishte dhe një figurë e estradës së Sarandës, duke deputuar dhe në trupën profesioniste që e krijua në vitin 1962 me Jorgo Nanon, Femi Qelepirin, Ilki Preja, Fani Nakon, Tuli Barjamin, Myfit Brajën; këngëtarët Mazar Tahiri dhe Polin etj.
Merej me bletari, hardhi, nxirte raki dhe me gjueti. E vizitonte vendlindjen shpesh me familjen, sidomos në përvjetore, si veteran i luftës, por dhe në gëzime familjare.
Koçi i pëlqente të këndonte dhe madje i këndonte bukur, si këngët e Zagorisë e si ato të Bregut. Kur këndonte këngën zagorite, Koçi ishte tjetër njeri. Një rol prej kryefamiljari shembullor Koçi ka luajtur dhe me fëmijët, në mirëritjen, edukimin dhe arsimimin e tyre.
Të gjithë fëmijët u morrën me sport, më e bukura është se edhe fëmijët e fëmijëve u morrën me sport sidomos me not. Eshtë dekoruar nga organet e pushtetit qëndror dhe lokan me titui të ndryshëm nderi.
– Kjo ishte jeta e Koçi Vasit, ky ishte ai: një bahçe me lule për të qënit njeri!
